sesje RPG

Feanor

Obudziliście się wszyscy w czwórkę leżąc na ziemii.Strasznie bolą was głowy, a Wulgara Dunkila najbardziej. Czujecie dziwny, piękący ból w miejscu nadgarstka lewej ręki...
Wokół was sporo drzew, dosyć wyrośniętych;najwyrażniej jest wiosna.Słychać śpiew ptaków, gdzieniegdzie widać małe króliki, które szybko zmierzające w kierunku lasu...
Jedyną dziwną rzeczą jest dąb.Niby normalne drzewo, ale jak się na nie patrzy, to czujecie się jakoś dziwnie, jakbyście coś o nim wiedzieli i mieli z nim zrobić...

Obok dębu leży kilka kamieni, a trochę dalej od niego jest ścieżka, bardzo dobrze wydeptana.Chyba prowadzi do... no właśnie, dokąd prowadzi?

Dziwne uczucie minęło, a wy nic nie wiecie, dlaczego tu jesteście, po co...
Nawet się nie znacie...
Co robicie?

Wampir66

Revest Czerwony

Ostrożnie siadam na ziemi i rozglądam się w koło. Sprawdzam broń, ekwipunek, moją lutnię, oglądam lewy nadgarstek... Patrzę na pozostałych...
- Szlag...

Staję na nogi i wyciągam ręce by pomóc im wstać.

Patrycius

Ivellios Mourn

Przez chwilę patrzę się w twarz Revesta. Łapię jego rękę i wstaję,
a w myślach zadaję sobie jedno pytanie *O co tu chodzi?*.
- Jestem Ivellios Mourn paladyn w służbie Torma,
a ci jak na imię wędrowcze? - zwracam się do diablęcia

Wampir66

Revest Czerwony

- Revest Czerwony, do usług twoich i twoich bliskich. - Powiedziałem schylając się w pięknym, dystyngowanym, dworskim ukłonie.
W myślach dodałem: Puki mi to na rękę....
- Wędrowny bard i zawadiaka, w służbie sztuki.

Odwróciłem się w stronę krasnoluda i ludzkiej kapłanki by im również nieść pomoc przy zmianie niewygodnej pozycji z leżącej, na stojącą.

Feanor

Zauważyłeś dziwny tatuaż w kształcie kła na nadgarstku.

..: J.A.S.O.N. :..

WULGAR DUNKIL

Niepewnie ogarniam wzrokiem całą sytuację w której się znajduję...
jeszcze ten cholerny ból głowy........
Przed sobą widzę wyciągniętą rękę mężczyzny....
....chce pomóc czy wykożystać?...
Z podejrzliwością wstaję pomrukując że jestem wdzięczny za pomoc...
....i kto shańbił mój nadgarstek tym tatuażem...kieł??...

-Ekhm... jestem Wulgar Dunkil jeśli chodzi o ścisłość...do usług...

Wampir66

Revest Czerwony

Kłaniam się krasnoludowi i patrzę raz jeszcze w stronę kapłanki.
- Panowie, wygląda na to, że nasza śpiąca królewna nie ma zamiaru wstawać...

Klękam przy kobiecie i kładę rękę na jej ramieniu.
- Pani. - Potrząsnam nieco mocniej -Pani!

Odwracam się do niepogrążonych we śnie towarzyszy i rozkładam dłonie.
- Śpi jak dziecko.

..: J.A.S.O.N. :..

Wulgar Dunkil

Spoglądam sie na kobietę...
.....hmmm....kapłanka..
...........może wiedzieć to i owo na temat tego co mam na nadgarstku

-Jeżeli mamy zamiar się stąd ruszyć to raczej nie zostawiałbym jej tak tu...jej wiedza może być przydatna...hmmm...jeśli w ogóle ją posiada.
....Te! Paladyn! Zdaj się na coś i spróbuj zrobić jakieś nosze...

Nerwowo sprawdzam czy nic z ekwipunku nie zostało mi mimowolnie zabrane podczas nieplanowanego "wypoczynku".

Wampir66

Revest Czerwony

Bez słowa wstaję i idę w stronę intrygującego mnie od jakiegoś czasu dębu. Obchodzę go dookoła oglądając dokładnie.
Co może oznaczać to przeczucie? - mówię w myślach.

Patrycius

Ivellios Mourn

-ach te krasnoludy...
-chodź Revest poszukamy jakiś gałęzi.
-mam tu jedwabną linę, raz dwa coś z tego spleciemy!

Wampir66

Revest Czerwony

- Idę, idę... Poczekaj chwilę.

Dokładnie oglądam drzewo.

- Zaraz przyjdę.

..: J.A.S.O.N. :..

Wulgar Dunkil

...ma szczęście że jest tylko pół elfem.......
....zdaje się że z wyposażeniem wszystko w porządku...

- Ja Tu poczekam z kapłanką...w razie jakby się miała obudzić...

...grrr...i jeszcze ten ból głowy...przydałoby sie sprawić komuś łomot...w końcu nic nie jest równie relaksujące jak mała burda...

Natana

Budzę się... Patrzę w koło.. Jakiś krasnolud, niepewnie wstaję...

-Kim jesteś? Co tu robisz? ... CO JA TU ROBIĘ?!

ach... moja głowa!

Wampir66

Revest Czerwony

- Dzień dobry. Dobrze się spało? - mówię z wszystkimi, nieco szpiczastymi, zębami wyszczerzonymi w szerokim uśmiechu.

Podchodzę do kapłanki, zginam się w głębokim, dworskim ukłonie i łapię jej dłoń i całuję lekko. Prostuję się i dalej radośnie się uśmiechając mówię:
- Revest Czerwony, wędrowny bard. - nagle poważnieję - Panowie, jak mniemam, przedstawią się sami.

Zręcznym ruchem zdejmuję z ramienia lutnię i łapię ją w pozycji do gry. delikatnie trącam struny palcami wygrywając popularną melodię.

-Czworo wędrowców
pod drzewem obudziło się.
W kompani doborowej byli
choć nieznanej im.
Czworo wędrowców
pod drzewem obudziło się.
I nie wiedzieli z kąd się wzieli tam,
gdzie, u diabła,znaleźli się.

Skończyłem podśpiewywać z dzikim śmiechem.

- Poezja najwyższych lotów to nie jest, lecz jak na improwizację niezłe... No i na szanownej pani pytanie poniekąd odpowiada.

Stałem tak brzdąkając na lutni i czekając na reakcję.

Natana

W podłym humorze z piekielnym bólem głowy mówię:

-Szanowna pani Natana Noire się nazywa i kapłanką jest, co zapewne panowie zauważyli...